Dziennikarski (w większości) świat miał wówczas swoje twarde punkty zainteresowania z Miłoszem związane i oczekiwał, że poeta również będzie je respektował. Z natury niepokorny, czynił to jednak, poddając się presji pytań. Po raz pierwszy znalazł się przecież na pozycji nie tyle mało znanego emigranta, ile światowej sławy literackiej.
Sława zaś, jak wiadomo, łagodzi charakter.

Zachęcałbym raczej nie do jednorazowej lektury, ale do powolnego smakowania tej książki. Otrzymujemy w niej bowiem pewien zapis naszej świadomości ostatnich dwóch, nawet trzech dekad.